تالیف: مسعود قدیری

برای عکاسی از آسمان شیوه و ترفندهای فراوانی وجود دارد که به وسیله این روشها میتوان به عکسهای جالب و زیبا تری دست پیدا کنیم. در این مقاله قصد داریم به چند ترفند و روش در این زمینه بپردازیم.
به طور کلی عکاسی از آسمان به چند بخش تقسیم می‌شود:
1-عکاسی از ماه و مناظری که ماه در آن قرار دارد
2-خورشید و مناظر مرتبط با آن.
3-ستارگان و اجرام آسمانی که سیارات؛سحابی ها؛ستاره ها و در مجموع صورتهای فلکی از جمله آنها می‌باشد.
اما در این مقاله فقط به روشهای عکاسی از آسمان شب می‌پردازیم. عکاسی در این زمینه نیازمند تجربه فراوانی می‌باشد که این تجربه با مرور زمان در اختیارعکاس قرار می‌گیرد.
مواردی وجود دارد که قبل ازعکاسی باید در مورد آنها اطلاعاتی کسب کرده باشیم که همواره بتوانیم در زمانهای خاص از آنها استفاده کنیم.

1- دوربین :
دوربین شما باید قابلیت استفاده از حساسیتهای بالا را داشته باشد که مناسبترین حساسیت در عکاسی‌های نقطه‌ای بدون استفاده از پایه مخصوص،1600 می‌باشد. اگر دوربین شما دارای نویز کمی باشد، از حساسیت‌های 3200 هم می‌توان استفاده کرد.
برای عکاسی از رد ستارگان نیازی به حساسیت‌های بالا نیست. اما کماکان نویز در دوربین مهمترین مسئله می‌باشد.
دوربین باید ورودی دکلانشور داشته باشد که به وسیله آن بتوانیم از شاترهای طولانی مدت هم استفاده کنیم و یا از ریموتهای مادون قرمز استفاده کنیم.

2- لنز:
حتی الامکان از لنزهایی با دامنه ثابت و دیافراگم پایین استفاده کنیم. استفاده از دیافراگم‌های پایین چندین حسن دارد. به طور مثال اگر لنز ما داری دیافراگم 1.4 باشد، می‌توانیم از دیافراگم 2.8 این لنز بهترین استفاده را داشته باشیم. معمولا در بزرگترین دیافراگم مشکلات بیشتری در تصویر دیده می‌شود. به همین دلیل لنزهایی که دارای دیافراگم‌های بزرگی هستند، کیفیت بالاتری را در دیافراگم‌های کوچکتر در اختیار ما قرار می‌دهند.
برای عکاسی از مناظر آسمان شب به همراه مناظر اطرافمان نیاز به لنزهای واید مناسبی داریم.
اما به هرحال تهیه این گونه لنزها کمی مشکل می‌باشد. به همین دلیل از سوپرواید زوم لنزها هم استفاده می‌کنیم.

3- پایه:
برای عکاسی‌های طولانی مدت نیاز به سه پایه های مناسب و محکم داریم که از ابتدای کار تا انتها ثبت تصاویر مناسب را برای عکاسی ما تضمین کند.
اما برای عکاسی‌های نقطه ای نیاز به پایه های مجهز به موتور ردیاب داریم که کار کردن با چنین پایه ای نیازمند تجربه می‌باشد.

4-نصب نرم افزارهای کاهش نویز که بهترین آنها برای این کار Imagenomic Noiseware Professional می‌باشد.

لوازم مهم دیگری نیز در این سبک عکاسی وجود دارد که خارج از حوصله این مقاله می‌باشد.

و اما پردازش عکس.
قبل از عکاسی باید بدانیم عکسی که می‌گیریم مشخصات لازم برای استفاده از این روش را دارا می‌باشد. یعنی اینکه عکس ما هرگز Over Expose نشده باشد.
عکس های رد ستارگان و نقطه ای که در آنها از پایه های مخصوص استفاده کرده ایم نیازی به تلفیق برای درج بهتر نور ستارگان ندارد.
درواقع هدف ما بدست آوردن یک عکس خوب و مناسب با کمترین امکانات هست که از جمله این امکانات پایه مخصوص ردیابی ستارگان می‌باشد.
برای تلفیق نیاز به چند عکس داریم که معمولا گرفتن چند عکس بخاطر حرکت زمین باعث تغییر شکل در اجرام سماوی می‌شود و کار تلفیق را دشوار می‌کند. مخصوصا که پس زمینه ای در عکس وجود داشته باشد.
اما ترفندی هم برای این کار وجود دارد:
در روش تلفیق باید چندین مورد را رعایت کنید. اول اینکه همانطورکه گفته شد عکس شما نباید اور اکسپوز شده باشد .
دوم اینکه عکس باید کاملا یکدست باشد، نه اینکه قسمتی از عکس بخاطر آلودگی نوری اور اکسپوز شده باشد و قسمتی دیگر تیره. و در نهایت اینکه کاملا به فتوشاپ مسلط باشید تا نتیجه خوبی بگیرید.
حال با توجه به تمام دانسته ها یک عکس تهیه کرده ایم.
در ابتدا باید کمی ویرایش برای کاهش نویز در این عکس انجام دهیم.
1- عکس را در نرم افزار فتوشاپ باز می‌کنیم. قبلا باید نرم افزار کاهش نویز مورد نظر را در پلاگینهای فتوشاپ نصب کرده باشیم.
این پلاگین به همراه فیلترهای فتوشاپ در منوی فیلتر قرار می‌گیرد.
ابتدا از منوی فیلتراین پلاگین را باز می‌کنیم.در قسمت Setting مد Custom را انتخاب می‌کنیم.
ابن نرم افزار به چند بخش تقسیم شده.
در بخش اول (Noise Level Adjustment) مقدار Luminance را در حداقل قرار می‌دهیم و مقدارهای Color ، High Freq ، Mid Freq ، Low Freq و Very Low را در حداکثر قرار می‌دهیم.
در بخش Noise Suppression مقدارLuminance را 70% و مقدار Color را 80% وبقیه موارد را مانند قبل انجام دهید.
در قسمت آخر بخش فرمان مقدار شارپنس را در مقدار 3- قرار دهید (منفی 3) و سپس کلید OK را انتخاب کنید.
اگر مقدار نویز تک رنگ درعکس شما زیاد باشد این نرم افزار نمی تواند عملکرد مناسبی را ارائه دهد. در چنین مواقعی هیچ یک از نرم افزارهای کاهش نویز نمی‌توانند عملکرد مناسبی داشته باشند. مگر اینکه مقدار Luminance را زیاد کنیم که این عمل باعث از دست رفتن جزئیات درعکس می‌شود.

بعد از انجام مراحل فوق یک لایه کپی از عکس ایجاد کنید.
Belending Mode لایه را در حالت Color Dodge قرار دهید.
ممکن است قسمتهایی ازعکس شما به خاطر یک دست نبودن دچار اغتشاش شود.
اگر چنین اتفاقی در عکس شما رخ داد آن قسمت را با یک لایه ماسک به حد مناسب بپوشانید و یا از بین ببرید.
حال میِتوانید از این لایه یک لایه کپی دیگر ایجاد کنید. اگر نیاز باشد میِ‌توانید اپاسیته لایه‌ها را به اندازه لازم کنترل کنید. شاید نیاز به استفاده از چندین لایه برای این کار باشد.
در منوی Image/Adjustment/Level مقدار سفیدی و سیاهی هر لایه را به اندازه دلخواه تنظیم کنید.

در آخر لایه ها را Flat کنید. ممکن هست در رنگهای عکس شما کمی تداخل به وجود آمده باشد که میتوانید از منوی Image/Adjustment/Selective Color را انتخاب کنید و مقدار رنگ‌ها را برای تصحیح عکس تنظیم کنید.
همچنین از ابزار Level هم می‌توانید برای بهبود عکس استفاده کنید.
در آخر دوباره یک لایه کپی از عکس ایجاد کنید. سپس Filter/Blur/Gaussian Blur را انتخاب کنید و مقدار آن را روی 2 پیکسل قرار دهید.
سپس Belending Mode این لایه را در حالت Lighten قرار دهید و اپاسیته آنرا به میزان لازم تنظیم کنید و در آخر لایه ها را Flat کنید.

در این روش می‌توانید عکسهای کم نور خود را به بهترین روش تصحیح کنید.
توجه کنید که در تمام زمانهای عکاسی نویز ریداکشن دوربین باید روشن باشد تا هات پیکسلها واغتشاشات اضافی کاملا از بین برود.
چون این گونه اغتشاشات در نرم افزارهای کاهش نویز به راحتی از بین نمی‌رود. (عکس1).

اما برای رد گیری از ستاره ها نیاز به عکاسی با شاتر باز هست که این عمل به میزان قابل توجهی نویز را افزایش می‌دهد.
اگر از دوربینهای کم نویز همراه با نویز ریداکشن روشن استفاده کنید می‌توانید عکسهای مناسب و کم نویزی بدست آورید. البته به علت روشن بودن نویز ریداکشن ؛ زمان پردازش عکس در دوربین به اندازه زمان نوردهی طولانی می‌شود. البته توجه کنید که در این روش از عکاسی نباید نوردهی را بیش از 1ساعت انجام دهید. در غیر این صورت میزان نویز عکس به مراتب زیاد می‌شود. بهترین زمان برای دوربینهای کانن حدود 45 دقیقه و حداکثر 1 ساعت و در دوربینهای نیکون 30حداکثر دقیقه می‌باشد. دوربینD200 و D2X و کانن 1D به هیچ عنوان برای زمانهای طولانی و حساسیت‌های بالا پیشنهاد نمی‌شود. بهترین دوربین‌ها برای این سبک از عکاسی 20Da و 5D و 1D mark II n می‌باشد.
در آخر باز هم می‌توانید یک لایه کپی از عکس خود تهیه کنید و در منوی Filter/Blur/Gaussian Blur را انتخاب کنید و مقدار آنرا روی 2 پیکسل قرار دهید.سپس Belending Mode این لایه را در حالت Lighten قرار دهید و اپاسیته آنرا به میزان لازم تنظیم کنید.
و در آخر لایه ها را فلت کنید.(عکس2).

اما روش دیگری برای عکاسی رد ستارگان وجود دارد که از روش قبلی مشکل تر است .چون باید مدام در کنار دوربین باشید, مگر اینکه از دستگاهای کنترل زمان برای این کار استفاده کنید. اما در عوض دیگر به پروسس عکس در فتوشاپ احتیاجی نیست. ابتدا دوربین را درسرعت شاتر B قرار دهید. سپس نویز ریداکشن را خاموش کنید که وقفه ای بین فریمها به وجود نیاید.
سپس از دکلانشور برای عکاسی استفاده کنید. دیافراگم را بر روی F4.0 و حساسیت را روی ایزوی 200 قرار دهید.
حال با استفاده از ساعت زمان بندی کنید و 3 دقیقه عکس بگیرید و سپس با یک وقفه کوتاه شاترر را قطع و وصل کنید و همینطور ادامه دهید. تا چندین فریم که حد اقل نباید زیر 15 فریم باشد. اگر رو به ستاره قطبی عکاسی می‌کنید ، نباید کمتر از 25 فریم عکاسی کنید.
سپس تمام فریمها را در یک فایل فتوشاپ در لایه های جداگانه باز کنید و Belending Mode هر لایه را در حالت Lighten قرار دهید. سپس لایه‌ها را فلت کنید و با ابزارهای فتوشاپ تصحیح رنگ و غیره را انجام دهید.
توجه کنید که برای عکاسی از آسمان شب حتما از فرمت RAW استفاده کنید. همچنین در روش گفته شده باید از یک تراز سفیدی واحد و ثابت استفاده کنید.چون دوربین در هنگام نورسنجی برای هر فریم دچار اشتباه خواهد شد و هر فریم شما با یک وایت بالانس گرفته خواهد شد. بهترین تراز سفیدی برای آسمان شب فلورسنت می‌باشد. درآخر هم می‌توانید باز درجه حرارت عکس را در فتوشاپ تغییر دهید.(عکس3).

اما روش عکاسی از سحابی‌ها.در این مورد به علت نداشتن تجربه شخصی سعی می‌کنم فقط مطالبی را که شخصا در مورد آن خوانده ام در اینجا ارائه کنم.
برای عکاسی از سحابی ها حتما نیاز به پایه ردیاب مخصوص است.
در سحابی ها چون مقدار نورها متفاوت است، نمی‌توان فقط یک عکس گرفت. معمولا در این روش باید حداقل 3 عکس تهیه کرد و دو به دو بر روی یکدیگر قرار داد. چون هر عکس برای قسمت خاصی نور سنجی شده ، قسمتی از آن یا کاملا اور اکسپوز شده و یا کم نور.
حال می‌توانید با لایه ماسک قسمتهای از دست رفته را پاک کنید تا عکسی که برای آن قسمت نور سنجی شده است در لایه اول شما پدیدار شود.(عکس4).

یک عکس زیبا از 20Da ، این عکس از تلفیق 14 عکس با زمان نوردهی 4 دقیقه با ایزو 800 بدست آمده و هیچ نویز ریداکشنی بر روی ان انجام نشده.

 نوشته شده توسط امین بندرعباسی در پنج شنبه 85/10/28 و ساعت 12:29 صبح | نظرات دیگران()

مشکل اساسی در استفاده از فلاشهای معمولی این است که سایه های تندی روی سوژه موردنظر ایجاد می شود. این مساله تابعی از کیفیت نور و اندازه هد فلاش می باشد. برای رفعاین مشکل راههای مختلفی وجود دارد که یکی از رایجترین آنها استفاده از نور برخوردی به سقف است. بااین کار بصورت موثری یک سطح نوردهی خیلی بزرگ ایجاد می شود، اما باعث می شود تا سایه های ناخواسته ای در زیر سوژه ایجاد شود. بطور مثال باعث می شود تا تورم زیر چشمها به صورت یک برآمدکی بزرگ دیده شود.
تولیدات تجاری زیادی در بازار برای ایجاد نور مات و همگن وجود دارد، ولی اغلب آنها گران بوده و یا نتیجه آنها همیشه مناسب نیست.

در عکس فوق جعبه پخش کننده نور دیده می شود که روی هد فلاش نصب شده و نور را پخش و مات می کند.

به همراه داشتن چنین وسیله ای برای مسافرت بسیار عالی است، ولی در ادامه خواهید دید که داشتن آن از نداشتن بهتر است، ولی واقعا آنطورها که انتظار می رود خوب نیست.
بنابر این باید چکار کرد؟ خوب، شما می توانید دست بکار شده و سافت باکس خودتان را درست نمایید، ساختن چنین وسیله ای چندان مشکل نیست و تقریبا هزینه ای در بر ندارد و خواهید دید که نسبت به تجهیزات تجاری موجود نتیجه و عملکرد بسیار عالی دارد.
چیزهایی که برای ساخت چنین وسیله ای نیاز خواهید داشت عبارتند از:
- مقوای محکم با ضخامت 2 تا 3 م.م. که حداقل یک طرف آن سفید باشد.
- چسب همه کاره
- نوار چسب پهن که معمولا برای بسیته بندی بکار می رود
- پارچه شفاف، کاغذ کالک، کاغذ روغنی یا هر صفحه شفاف و مات دیگر، صفحات مات ضخیم مخصوص نقشه کشی بخاطر چروک نشدن و محکم بودن ترجیح دارند.
- کاتر تیز، خط کش فلزی یا یک لبه صاف برای برش و سطحی برای برش دادن

مرحله 1
در مورد اندازه نهایی سافت باکس مورد نظرتان تصمیم بگیرید. این جعبه می تواند تا حدی که مزاحم لنز نشود بزرگ باشد. بعضی از فلاشها در جلویشان سنسوری برای تنظیم فلاش اتوماتیک دارند. باید مواظب باشید جلوی این سنسور مسدود نشود. در شکل زیر یک نمونه قدیمی که برای یک فلاش کانن 430EZ ساخته شده دیده می شود. این سافت باکس واقعا خوب کار می کند ولی از آنجا که یک مدل اولیه است زیاد خوب به نظر نمی رسد.

مرحله 2
طول وجوه هد فلاشتان را اندازه بگیرید یک نوار از مقوا به پهنای 20 م.م. به طول محیط هد فلاشتان ببرید. این نوار برای ساخت قسمتی که بصورت فشاری روی هد فلاشتان جا می رود و سافت باکس را نگه می‌دارد (نشیمنگاه) بکار خواهد رفت. یک نوار دیگر به عرض 20 م.م. و به طول بلندترین وجه هد فلاشتان ببرید. نوار بلندتر را با اندازه وجوه هد فلاش علامتگذاری نموده و تا نمایید بصورتی که دور تا دور هد فلاش را بپوشاند و دو سر آن را با چسباندن نوار کوتاهتر روی درز آن بچسبانید. نوار را طوری تا بزنید که محل رسیدن دو سر آن به هم در میانه یکی از وجوه بزرگ هد فلاش واقع شود. قطعه نشیمنگاه را از روی هد برداشته و کناری بگذارید تا خشک شود.

نشیمنگاه هد روی سافت باکس ساخته شده

مرحله 3
با استفاده از اندازه نشیمنگاه و ابعاد سافت باکسی که مورد نظرتان است زوایای مورد نیاز را در نظر گرفته و وجوه مختلف جانبی سافت باکس را روی مقوا بکشید. را حتترین کار این است که مستطیلی به طول لبه بیرونی سافت باکس مورد نظر و به عرض عمق سافت باکسی که در نظر دارید بکشید و سپس با قرار دادن نشیمنگاه در وسط یکی از و جوه بلندتر، خطی از دو گوشه نشیمنگاه به دو گوشه دیگر مستطیل رسم نمایید تا آن وجه مورد نظر سافت باکس به دست آید. این کار را برای تمام وجوه سافت باکس انجام دهید. بعداز این کار شما وجوه سافت باکستان را در اختیار دارید. تنها به یاد داشته باشید که در لبه ها حدود یک سانت اضافه باقی بگذارید تا چسباندن وجوه به هم و به نشیمنگاه آسانتر شود. این وجوه را ببرید.

مرحله 4
اگر سافت باکس شما خیلی بزرگ باشد، برای اینکه داخل چنین ناحیه بزرگی را روشن نمایید، نیاز است که یک پخش کننده دیگر در میانه راه داخل سافت باکس قرار دهید. به این منظور وسط وجوه را از طرف عمق علامت زده و یک نوار باریک را در جهت طولی از وسط تا نمایید تا یک زاویه قائمه را تشکیل دهد و این نوار را روی خطوط علامت خورده میان وجوه بچسبانید. با این کار لبه کوچکی ایجاد می شود که می شود پخش کننده میانی را داخل سافت باکس چسباند.

مرحله 5
در این مرحله شما می فهمید که تمام زوایایی که محاسبه کرده اید درست است یا نه. تمام وجوه جانبی را به هم بچسبانید و لبه انتهای آن را به نشیمنگاه متصل نمایید و بگذارید تا چسبها خشک شود. تنها مواظب باشید که طرف سفید مقواها داخل سافت باکس واقع شده باشد. با استفاده از نوار چسب پهن در لبه ها سافت باکس را محکم نمایید. یک مستطیل کوچک از صفحه پخش کننده در ابعاد مورد نیاز ببرید و به لبه برآمدگی داخل سافت باکس که برای پخش کننده میانی درست کردیم بچسبانید. سپس صفحه پخش کننده اصلی را ببرید و جلوی سافت باکس بچسبانید. قبل از اینکه سافت باکس را تست نمایید اجازه بدهید چسب آن خشک شود. (می دانم که برای استفاده از آن دل تو دلتان نیست، ولی کمی دندان روی جگر بگذارید!)

بدون سافت باکس

با استفاده از سافت باکس دست ساز

از وسیله دست ساز خودتان لذت ببرید...

 نوشته شده توسط امین بندرعباسی در پنج شنبه 85/10/28 و ساعت 12:24 صبح | نظرات دیگران()